Czy kocha pan sportową walkę? Odpowiem wprost: tak i dlatego finał ekstraligi rugby, po którym złote medale zawisły na piesiach graczy Budo 2011 Aleksandrów Łódzki, mnie się podobał. Podobnie jak właścicielowi Widzewa – Tomaszowi Stamirowskiemu i wielu moim przyjaciołom, którzy na co dzień pasjonują się raczej futbolem niż rugby.
Są też tacy, którzy kręcili nosami, narzekając na brak widowiskowych akcji, popełniane błędy. Ich prawo do subiektywnej oceny. Ja tylko przypomnę, że coraz częściej w spotkaniach o stawkę, widowisko nie musi być przednie, zwłaszcza gdy toczone jest na koniec sezonu, gdy wszyscy miesiące grania mocno czują w kościach.
To czarno na białym pokazał nudnawy finał piłkarskiej Ligi Mistrzów. Spotkanie, które zapewniło drużynie ŁKS, awans do piłkarskiej ekstraklasy, też nie należało do ekscytujących. A jednak zwycięski remis z Arką w Gdyni, po genialnej akcji utalentowanego nastolatka – Mateusza Kowalczyka, pozwolił osiągnąć upragniony cel.
Pod koniec rozgrywek ekstraklasy Widzew słaniał się na nogach, przegrywając wiele spotkań, w tym sześć meczów z rzędu na własnym boisku i prezentując słaby poziom gry, a jednak wystarczyła jedna akcja Dominika Kuna w stylu Leo Messiego w 87 minucie spotkania(!), która dała trzy bezcenne punkty w spotkaniu z Miedzią w Legnicy i wielki spokój o ligowy byt.
Szczytem sportowego pragmatyzmu dalekiego od jakiekolwiek atrakcyjności, była gra w fazie grupowej mistrzostw świata piłkarskiej reprezentacji Polski, która jednak cel osiągnęła. Pierwszy raz po 36 (tak! tak!) latach starań wyszła z grupy.
Nikt jednak nie może kwestionować faktu, że wszystkie te ekipy osiągnęły sportowy sukces, o którym będzie się pamiętać i który został zapisany w historii polskiego sportu.
Zdjęcia: Marek Młynarczyk, autor bloga www.obiektywnasport.pl
