Rezerwowy Pafka

Tag: kryminał

Jak to dobrze, że Robertowi Małeckiemu jego bohater – komisarz Bernard Gross – się nie… znudził. Jest moc czytania!

Zalewa nas fala nowych kryminałów, gubiących się w, narastających w lawinowym tempie, atrakcjach. Co chwila czytam, że właśnie się ukazała lub za chwilę ukaże nowa ekscytująca powieść. Nic tylko wysupłać trochę gotówki, kupić i czytać, czytać. Z wypiekami na twarzy?!

Mówiąc szczerze, wolę postawić na sprawdzonego autora, nie goniącego za sensacją i co najważniejsze znów się na nim nie zawieść!

Robert Małecki opublikował piątą książkę o śledztwach komisarza Bernarda Grossa z Chełmży. W ponurej scenerii – przy zimnej, deszczowej pogodzie, gdy temperatura spada momentami poniżej zera – komisarz wraz ze sprawdzonymi współpracownikami dostaje do rozwiązania sprawę wydawać by się mogło oczywistą. Mąż zamordował żonę i córkę, a potem się z rozpaczy powiesił. Oj, nie jest tak jak się Państwu zdaje. Komisarz ma wątpliwości i będzie drążył sprawę tak długo, aż wykryje sprawcę zbrodni.

Zagadka zagadką, ale fascynujące, nie mniej ważne, jest też tło – psychologiczne i obyczajowe. Przejmujący wizerunek człowieka, który zmaga się z osobistymi problemami, jak i daleki od ideału obraz funkcjonowania polskiej policji. A wszystko świetnie wkomponowane w historię toczącego się śledztwa.

Jak to dobrze, że Robertowi Małeckiemu jego bohater się nie… znudził. Wciąż potrafi ukazać go w nowym świetle na tle intrygującej zagadki. Jest zatem wielka moc, przynoszącego satysfakcję, czytania!

Robert Małecki Skrzep Wydawnictwo Literackie

Mariusz Czubaj. Krótkie pożegnanie. Dawno nie czytałem polskiego kryminału, w którym tak ważny jest klimat opowieści

Mariusz Czubaj napisał czarny kryminał o winie i zemście. To się czyta, bo zawodowa sprawność jest mu dana. Dodatkowym smaczkiem są nawiązania do mistrza Raymonda Chandlera i jednej z jego najlepszych powieści Długie pożegnanie oraz do wybitnego amerykańskiego malarza Edwarda Hoppera, który jak nikt potrafił portretować Amerykę od lat dwudziestych minionego wieku – czasy, miejsca i ludzi.

U Chandlera i Hoppera ważne są klimat i sugestywne tło i tak jest też w przypadku Czubaja. Wciągający i zapadający w pamięć jest kreowany przez niego obraz starej, odchodzącej w zapomnienie warszawskiej Pragi. Nie mniej sugestywny i poruszającyopis opuszczonego miasta duchów – Pstrąży, gdzie były policjant, a teraz właściciel sklepiku z jazzowymi winylami, tropiący mordercę swojej siostry, dokonuje ważnego odkrycia. Czy wreszcie miejsce w tarnobrzeskim lesie zwanym Zwierzyniec, gdzie znajduje się osiem kręgów, które są pozostałością po przedwojennym Centralnym Okręgu Przemysłowym, a gdzie dochodzi do finałowej konfrontacji.

Za to wyjątkowo mocno namalowane tło, a nie mnożenie kryminalnych czy obyczajowych atrakcji, jestem wdzięczny autorowi, bo tego coraz mniej w polskich powieściach sensacyjnych, a to jak nic dodaje takim utworom głębi i smaku, a mnie dało ogromną radość czytania.

Mariusz Czubaj. Krótkie pożegnanie. Wydawnictwo Znak

Pomysł znakomity – komedia kryminalna dziejąca się w Gdańsku. I co z tego wyszło?!

To miała być komedia kryminalna na gorące,zakończone właśnie, polskie lato, dziejąca się w Gdańsku. Pomysł znakomity? Tak, ale w realizacji niezbyt się udał. Powiem szczerze, skusiła mnie nadzieja, że autor zabierze mnie w mniej znane okolicy wciągającego, inspirującego miasta, smakowicie je opisze, dobrze umiejscowi w powieści. Rytm miasta będzie wyznaczał rytm opowieści.

Niestety, nic z tego nie wyszło. Gdańska jest tyle, co kot napłakał. W dalekim niewiele znaczącym tle. A przecież powieść zaczyna się wciągająco od wizyty na pustej wczesnym rankiem plaży. Kto by tak nie chciał, kto z nas latem o tym nie marzy.

Niestety, potem jest niestety mało śmieszne, następuje pomieszanie z poplątaniem, mnożenie paradoksów, a śledzenie perypetii dziennikarza śledczego, miłośnika hawajskich koszul, jego przyjaciół i wrogów,zamiast wciągać, nuży. Aż trudno uwierzyć, że autor – debiutant wcześniej zaliczył wiele kursów i warsztatów pisarskich. Czego oni go tam uczyli!

Podczas lektury przypomniałem sobie powieść o innym pechowym detektywie, miłośniku barwnych ubiorów, bohaterze Wady ukrytej Thomasa Pynchona. Panie Michale, jeśli chce pan nadal pisać kryminalne powieści, niech pan uważnie przeczyta tę książkę i wyciągnie wnioski.

Michał Wagner Mówi mi Kolt Wydawnictwo Dolnośląskie

© 2024 Ryżową Szczotką

Theme by Anders NorenUp ↑