Ryżową Szczotką

Rezerwowy Pafka

Page 2 of 145

Widzew. Potrzeba kadrowych zmian, żeby drużyna nie została w kolejnym sezonie tylko ligowym średniakiem

Kamil Cybulski Fot. Marek Młynarczyk, autor bloga www.obiektywnasport.pl

Można powiedzieć stabilizacja, można też… stagnacja. Widzew miał walczyć o TOP5, a na razie dalej jest ligowym średniakiem, by nie powiedzieć przeciętniakiem. Zdobył 25 punktów i zajmuje dziewiąte miejsce w tabeli na koniec 2024 roku. Grający bez kompleksów beniaminek – Motor Lublin ma 3 punkty zdobyte więcej! A mogło być jeszcze lepiej, bo w spotkaniu z Rakowem lublinianie stracili gola na 2:2 w… 116 minucie rywalizacji.

Dlaczego Widzew nie notuje wzrostu? Odpowiedź wydaje się banalnie prosta. Nie ma ku temu odpowiednich piłkarzy. Armia przeciętniaków łódzkim klubie jest długa: Kreshnik Hajriyi, Antoni Klimek (szkoda, wielka szkoda, bo ma potencjał), Fabio Nunez, Lirim Kastrati, Noah Dilberto, Hubert Sobol. Nie umieszczam tu Hilarego Gonga, bo jego postawa kwalifikuje go jedynie do walki o miano największej transferowej wpadki w polskiej piłce w 2024 roku!

Moim zdaniem najdłużej trener i klub powinni się zastanowić nad rozstaniem z Klimkiem. Oby się szybko nie okazało, że Antek pójdzie w ślady takich niechcianych w Widzewie piłkarzy, jak Kristoffer Hansen, Kacper Karasek czy Karol Czubak i szybko pokaże swoje możliwości, a moim zdaniem ma ich sporo.

Powiedzmy o kadrowych pozytywach. To bramkarz Rafał Gikiewicz, obrońca Mateusz Żyro (podobno bardzo chce go pozyskać Legia Warszawa, a wiadomo, że jak się uprze to…) i napastnik Imad Rondić, który jesienią zdobył 9 bramek. Trzeba to mocno docenić, bo poprzedni pierwszy napastnik zespołu – Jordi Sanchez w całym minionym sezonie strzelił osiem goli.

Ostatni mecz dał też wielką nadzieję na sportowy rozwój. Swój najlepszy mecz rozegrał 19-letni Kamil Cybulski, który na okrasę strzelił swojego pierwszego ligowego gola w tym sezonie.

Marek Hanousek w końcówce rundy, po długim grzaniu ławy, pokazał wszem i wobec, że jego miejsce jest na ligowym boisku. Juljan Shehu notował za dużo pustych przebiegów, także trudno uznać go za opokę drużyny, ale daje nadzieje na progres. Może warto wiosną sprawdzić w praktyce pomysł Daniela Myśliwca, aby obaj piłkarze występowali obok siebie podczas ekstraklasowych spotkań. Mam taką cichą nadzieję, że wiele zmieni powrót do gry po kontuzji Bartłomieja Pawłowskiego, który przyda poczynaniom zespołu więcej, zaskakującej dla rywali, futbolowej kreacji.

Dobrze, że prezes Michał Rydz szybko uciął spekulacje i potwierdził, że Daniel Myśliwiec nadal będzie prowadził zespół. On też ma potencjał na spory szkoleniowy rozwój i warto dać mu czas na realizowanie swoich trenerskich koncepcji.

Potwierdzają to słowa Rafała Gikiewicza: – Jako najstarszy piłkarz w szatni powiem, że lepszego trenera, niż Myśliwiec Widzew mieć nie może. To nie on ze sztabem przegrywał, to my przegrywaliśmy spotkania. Mam nadzieję, że trener Myśliwiec, będzie z nami do końca sezonu. Czekam na wzmocnienia. Jak nie strzelasz bramek, to nie wygrywasz meczów. W tej rundzie tego nam brakowało.

Powiedzmy. Brakowało wielu rzeczy więcej, ale jest nadzieja, że wiosną może być lepiej!

Jest źle? Nie, jest fatalnie! ŁKS znów bez gola i bez punktów na własnym boisku. Łodzianie to co najwyżej I-ligowy średniak

Dopełniła się czarna ligowa seria łodzian. Na zakończenie tegorocznych zmagań przegrali na własnym obiekcie z Arką Gdynia. Stadion im. Władysława Króla stał się futbolową zmorą… gospodarzy.

ŁKS ostatni raz zdobył trzy punkty u siebie… 13 września, pokonując Pogoń Siedlce (2:0). Od tego czasu rozegrał przy al. Unii pięć ligowych spotkań, w których wywalczyli zaledwie 2 punkty, nie strzelając przy tym nawet gola! Na dodatek w Pucharze Polski uległ Legii 0:3. Wygrał po raz ostatni 26 października, gdy pokonał na wyjeździe Stal Rzeszów. Taka jest statystyka, która wskazuje na to, że ten zespół nadaje się jedynie do kolejnej gruntownej przebudowy.

Mecz zaczął się od genialnego 40-metrowego prostopadłego podania Wysokińskiego, niestety zmarnowanego przez Feiertag, który zamiast strzelać starał się sprytnie odegrać piłkę. W kolejnej sytuacji Austriak już strzelał, ale za słabo. Arka z każdą minutą była odważniejsza, a bramkowe znakomite szanse mieli Oliveira i Czubak. Na szczęście dla łodzian niewykorzystane. W pierwszej części gry była duża intensywność, była walka, ale więcej bramkowych sytuacji nie było.

W drugiej połowie po blisko 15 minutach wreszcie dogodną sytuację wypracował ŁKS. Po dobrym podaniu Mokrzyckiego trzy metry od bramki został zablokowany Feiertag. Napastnik bez dwóch zdań w takich sytuacjach powinien się zachować lepiej. W odpowiedzi Czubak główkował wprost w ręce Bobka. W kolejnej sytuacji centra była łatwa do przewidzenia, a jednak łodzianie wyblokowani przez Czubaka pozwolili celnie uderzyć głową Marcjanikowi.

Potem po złej interwencji musiał faulować Iwańczyk i ujrzał czerwoną kartkę. Od 89 minuty łodzianie grali w dziesiątkę. Jeszcze okazję na wyrównanie miał Feiertag, ale główkował w dogodnej sytuacji jak początkujący junior. Takie sytuacje się mszczą. W odpowiedzi po kompletnym chaosie w łódzkiej defensywie, na listę strzelców wpisał się Sobczak. Ełkaesiascy doznali siódmej porażki, czwartej na własnym stadionie. Można tylko sobie rwać włosy z głowy!

ŁKS – Arka Gdynia 0:2 (0:0)

0:1 – Marcjanik (82, głową), 0:2 – Sobczak (90+4)

ŁKS: Bobek – Gulen, Wiech, Tuystkinas, Głowacki, Arasa, Mokrzycki (58, Iwańczyk), Wysokiński, Pirulo, Młynarczyk (83, Zając), Feiertag

W 2025 roku. Powiem światowego rugby w Polsce. 16 najlepszych ekip przyjedzie pod Wawel, by walczyć o bilet do Los Angeles!

Zdjęcia PZR

Dobrze, że nie jesteśmy do końca rugbowym zaściankiem czy grajdołem. Pokazujemy, że istniejemy i bardzo bardzo chcemy się rozwijać.

Światowa federacja ogłosiła pełny kalendarz rozgrywek World Rugby HSBC Sevens Challenger na 2025 rok. Finałowy turniej dla drużyn aspirujących do gry w elicie odbędzie się w dniach 11-12 kwietnia 2025 w Krakowie. Stadion Miejski im. Henryka Reymana będzie gościć osiem drużyn kobiecych i osiem męskich. Stawką zawodów będzie wyłonienie czterech zespołów, które pojadą do Los Angeles walczyć o miejsce w gronie najlepszych na kolejny sezon – podaje biuro prasowe PZR.

W rugby siedmioosobowym, które od 2016 roku jest w programie Igrzysk Olimpijskich, co roku rozgrywany jest cykl turniejów HSBC SVNS, będący odpowiednikiem pucharu świata w innych sportach. Najlepsze drużyny globu rywalizują podczas zawodów w Dubaju, Perth, Hong-Kongu, Singapurze, Kapsztadzie, czy Vancouver. Każdy turniej wyłania zwycięzców wśród kobiet i mężczyzn, a końcowa klasyfikacja pozwala poznać mistrzynie i mistrzów.

W cyklu obowiązuje również system awansów i spadków. Co roku cztery ostatnie drużyny HSBC SVNS mierzą się z czterema najlepszymi z cyklu World Rugby HSBC Sevens Challenger w bezpośredniej walce o przywilej gry w światowej elicie. Reprezentacja Polski kobiet, przed niespełna rokiem, po fenomenalnym turnieju w Krakowie wywalczyła sobie miejsce w wielkim finale, ale tam w kluczowym spotkaniu uległa Brazylii. W tym roku „Biało-Czerwone” ponownie stoczą decydujący bój przed trybunami pełnymi polskich kibiców.

W nowej odsłonie zmagań, pierwsze dwa turnieje odbędą się w marcu w Kapsztadzie. Weźmie w nich udział 12 drużyn kobiecych i 12 męskich. Rundy odbędą się tydzień po tygodniu i wyłonią finałową ósemkę w każdej z kategorii. Te 16 najlepszych ekip przyjedzie pod Wawel, by przed krakowską publicznością walczyć o bilet do Los Angeles.

Co ciekawe, finał World Rugby HSBC Sevens Challenger będzie jedynym, międzynarodowym turniejem organizowanym w 2025 roku przez World Rugby w Europie.

W rywalizacji kobiet, miejsce w turniejach w Kapsztadzie wywalczyły sobie: Polska, Argentyna, Belgia, Kolumbia, Czechy, Hong Kong Chińskiej Republiki Ludowej, Kenia, Meksyk, Tajlandia, RPA i Uganda. W turnieju męskim zobaczymy: Brazylię, Kanadę, Chile, Gruzję, Niemcy, Japonię, Hong Kong Chińskiej Republiki Ludowej, Madagaskar, Portugalię i Ugandę. W najbliższy weekend do stawki dołączą jeszcze dwie drużyny męskie i jedna żeńska, które zakwalifikują się z regionu Pacyfiku poprzez turniej Oceania Rugby Sevens.

Udana główka Rondicia pozwoliła Widzewowi zwycięstwem zakończyć jesienne ligowe zmagania

Widzew udanie zakończył rundę. Wygrał piąty mecz na własnym boisku, a siódmy w sezonie. Ma na koncie 25 punktów. Stal potwierdziła to, że obce boiska są jej kompletnie… obce. Przegrała na nich po raz siódmy!

Mogło się zacząć źle a nawet bardzo źle dla gospodarzy. Już w 3 minucie Widzew mógł stracić gola. Na szczęście Domański, uderzając z dystansu, posłał piłkę pół metra nad poprzeczką. Stal próbowała, w Widzewie więcej było pomyłek niż składnej gry. A co miała znaczyć sytuacja, gdy Kerk nie dogadał się z Sypkiem, a potem wściekle rzucił rękawiczki na murawę?

Niemoc łodzian na szczęście nie trwała w nieskończoność Cybulski huknął jak z armaty, piłka odbiła się od poprzeczki i wpadła do siatki.

Stal jednak nie zamierzała rezygnować. Nie minęło pięć minut a Kozlovsky musiał wybijać piłkę sprzed linii bramkowej. Widzew więcej się bronił niż atakował i się doigrał. Alvarez odbił piłkę ręką, a po analizie VAR sędzia podyktował, powiedzmy szczerze, mocno naciągany rzut karny. Wykorzystał go Wlazło. Gikiewicz nie mógł chyba się z tym pogodzić (miał rację!). Pokłócił się z sędzią w drodze do szatni po pierwszej połowie i… ujrzał żółtą kartkę.

Łódzki golkiper świetnie spisał się na początku drugiej połowy, zatrzymując piłkę na linii bramkowej po strzale głową z pięciu metrów Jaunzemsa. To dowód na to, że ataki gości były groźniejsze.

Do czasu. Do roboty wziął się Widzew, ale nie umiał trafić choćby w światło bramki. To co zrobił Rondić, to już sportowa przesada. Pomylił się uderzając głową z siedmiu metrów. Szybko się jednak poprawił. Po centrze Silvy tym razem się nie pomylił i z siedmiu metrów posłał piłkę do siatki.

Ostatni mecz w tym roku na łódzkim stadionie obejrzało 15 136 widzów.

Widzew – Stal Mielec 2:1 (1:1)

1:0 – Cybulski (22), 1:1 – Wlazło (40, karny), 2:1 – Rondić (85, głową)

Widzew: Gikiewicz – Krajewski, Żyro, da Silva (89, Ibiza), Kozlovsky – Avarez, Shehu, Kerk (65, Hanousek) – Sypek (89, Sobol) , Rondić, Cybulski (67, Łukowski)

KS Hokej Start Brzeziny staje do walki o halowe mistrzostwo Polski. Dziewczyny dały sobie radę w starciu z… facetami, więc w kobiecych zmaganiach nic nie jest im straszne!

Fot. KS Hokej Start Brzeziny

Przed KS Hokej Start Brzeziny – mistrzyniami Polski tak na otwartym boisku, jak i w hali, liderkami na otwartym boisku po rundzie jesiennej, początek rozgrywek halowych w obronie tytułu.

W planach są cztery turnieje. Pierwszy już 8 grudnia w Poznaniu. Program gier: 12.00 1-4 KS Hokej-Start Brzeziny – AZS Politechnika Poznańska II, 13.15 2-3 AZS Politechnika Poznańska I – UKS SP 5 Swarek Swarzędz, 14.30 4-3 AZS Politechnika Poznańska II – UKS SP 5 Swarek Swarzędz, 15.45 1-2 KS Hokej-Start Brzeziny – AZS Politechnika Poznańska I.

– W jakiej formie jest drużyna?

Trenerka Małgorzata Polewczak: – Mogłyśmy regularnie trenować w Jeżowie, za co jest wdzięczna. Wzięłyśmy też udział w turnieju w Skierniewicach, gdzie zmierzyłyśmy się z…męskim zespołem z Siemianowic. Dziewczyny po tym siłowym, twardym, trudnym pojedynku przyznały, że jak przetrwały takie starcie, to w kobiecych zmaganiach nic nie jest im straszne. Dlatego z wiarą w sukces przystąpią do zmagań.

Barw KS Hokej Start Brzeziny będą bronić Anna Gabara, Karolina Grochowalska, Zuzanna Rubacha, Anastazja Szot, Magdalena Pabiniak, Monika Chmiel, Patrycja Kalczyńska, Oliwia Krychniak, Oliwia Kucharska, Marzena Koza, Dziyana Varanovich.

Oprócz krajowego grania nasze dziewczyny czekają halowe mistrzostwa Europy do lat 21 (Wałcz, 10- 12. 01. 2025), halowe mistrzostwa świata (Porec, Chorwacja 3- 9 0.2 2025), klubowy Puchar Europy z udziałem KS Hokej Start Brzeziny (Porto, Portrugalia, 14 – 16.02.2025). Tu rywalkami brzezinianek w fazie grupowej będą: Grupo Desportivo do Viso (Portugalia), HC Rotweiss Wettingen (Szwajcaria) oraz Railway Union HC (Irlandia).

Wisienka na trocie czeka polskie hokeistki latem: od 22-26 czerwca 2025 roku w COS OPO Wałcz odbędzie się pierwszy w historii turniej FIH Hockey Nations Cup 2. Udział w zmaganiach weźmie osiem drużyn: Polska, RPA, Włochy, Francja, Malezja, Urugwaj, Walia oraz Czechy. Zwycięzca otrzyma promocję do FIH Hockey Nations Cup Women, gdzie zawalczy o awans do FIH Pro League.

Teraz jednak czas na zimowe, halowe zmagania.

W halowych mistrzowskich turniejach zobaczymy też juniorki z Brzezin.Pierwszy turniej w sobotę w hali w Godzianowie (woj. łódzkie, powiat skierniewicki): 12.00  UKS Orient II Łozina – UKS SP5 Swarek Swarzędz, 13.15 AZS Politechnika Poznańska – UKS Orlęta Sosnowiec, 14.30  KS Hokej Start Brzeziny – UKS Orient II Łozina, 15.45  UKS SP5 Swarek Swarzędz – AZS Politechnika Poznańska, 17.00  UKS Orlęta Sosnowiec – KS Hokej Start Brzeziny.

Jubileusz ikony ŁKS – Marka Chojnackiego. Dziś, tak dobry obrońca, byłby w reprezentacji… noszony na rękach!

Jubilat Marek Chojnacki Fot. Marek Młynarczyk, autor bloga www.obiektywnasport.pl

Kustosz pamięci ŁKS – Jacek Bogusiak jest niezawodny. Przypomniał mi, że 6 grudnia 65 urodziny obchodzi jeden z najlepszych łódzkich i polskich obrońców w historii, ełkaesiak co się zowie czyli Marek Chojnacki.

W barwach łódzkiej drużyny rozegrał 452 mecze. Aż trudno mi uwierzyć, gdy przeglądam statystyki, że tylko cztery razy reprezentował barwy Polski. Mówił skromnie: – Byłem wyróżniającym się zawodnikiem, ale i tak ciut odstawałem od tych występujących regularnie w reprezentacji. Ech, gdyby grał dziś, były noszony na rękach przez kibiców i selekcjonera. Tak skutecznego, pewnego swoich interwencji, solidnego, nie schodzącego poniżej dobrego poziomu piłkarza dziś w polskiej defensywie po prostu nie ma.

Archiwum Jacka Bogusiaka

Dla sport.tvp.pl powiedział: Gdybym chciał to wszystko dobrze policzyć, to w kadrach młodzieżowych wystąpiłem ze 100 razy. A była jeszcze reprezentacja B. I jeśli się zastanowić, to dzięki piłce objechałem cały świat. Miło wspominam na przykład udział w cyklicznym turnieju w Iranie, jeszcze za rządów szacha.

Haczyk – taki miał pseudonim – był wychowankiem MKS Łodzianki, klubu którego już nie ma, bo możni łódzkiej piłki (w tym ŁZPN! – nie do wybaczenia) pozwolili, żeby zniknął ze sportowej mapy miasta. W personalnej ankiecie w czasach, gdy był zawodnikiem mówił, że jego zdaniem najlepsi piłkarze to – w Polsce: Stanisław Terlecki, a na świecie – Diego Maradona. Znakomite wybory, z którymi trzeba i dziś się zgodzić! Wtedy najsmaczniejszym dla niego daniem był kurczak po chińsku w potrawce przygotowany przez żonę. Ciekawe, czy tak jest też do dziś.

Archiwum Jacka Bogusiaka

W rozmowie ze sport.tvp.pl Marek Chojnacki mówi:Cieszę się życiem, jestem szczęśliwym człowiekiem i zostałem przy piłce. Kilka razy prowadziłem ŁKS i muszę powiedzieć, że poziom sportowy zawsze był wysoki. Szwankowały inne sprawy, ale to już temat na inną opowieść. A jeśli mam być szczery, to w pewnym momencie poczułem, że mam wszystkiego dość. Perturbacje w różnych klubach kosztowały mnie sporo zdrowia. Była to więc świadoma decyzja, na którą wpływ miały sygnalizowane problemy.

I tak, już po odejściu z ŁKS, założyłem szkółkę piłkarską, a później odebrałem telefon Janusza Matusiaka z propozycją przejęcia żeńskiej drużyny SMS Łódź. Jakoś poszło i bardzo chwalę sobie obecne zajęcie. W pokonanym polu pozostawiliśmy zespoły z Łęcznej i Sosnowca, co jest sporym osiągnięciem. Nie mam zatem powodów do narzekań. Jestem chyba skazany na sport i mam nadzieję, że będzie mi towarzyszył do końca życia.

Archiwum Jacka Bogusiaka

Przypomnijmy reprezentacyjne sukcesy Marka, bo i tak ich nie brakowało. Jako piłkarz reprezentacji do lat 18wywalczył brązowy medal na mistrzostwach Europy ), zajął czwarte miejsce w mistrzostwach świata do lat 20 w Japonii (1979).

Był trenerem ŁKS, Arki, Zagłębia Sosnowiec. Największe sukcesy szkoleniowe święcił jednak z… dziewczynami z Grot SMS Łódź. Z tą drużynązdobył złoty (2022), srebrny (2021) i brązowy (2023) medal mistrzostw Polski oraz Puchar Polski (2023).

ŁKS przegrał z Legią po kompromitujących nomen omen 13 minutach drugiej połowy i odpadł z Pucharu Polski

Od 23 lat ŁKS nie awansował do ćwierćfinału Pucharu Polski, a od 2006 roku nie wygrał z Legią. I nic się w tym względzie nie zmieniło. Łodzianie zagrali dobre 45 minut w spotkaniu z warszawianami, ale nie strzelili bramki (co ostatnio stało się niestety oczywiste) i to się zemściło. Powiedzmy wprost mecz nie trwa 45, a 90 minut!

ŁKS rozpoczął prestiżowy, pucharowy mecz z Legią z Arasą w roli napastnika, Rozwandowiczem, jako rezerwowym, bez Mokrzyckiego w meczowej kadrze.

Łodzianie mogli sensacyjnie rozpocząć mecz. Niestety, Kobylak obronił piłkę po uderzeniu głową Wiecha. Szkoda, wielka szkoda takiej szansy. Podobnie, jak kolejnej, gdy Wiech po znakomitej centrze Młynarczyka, dwa metry od bramki nie trafił głową w piłkę!

Grająca lekceważącego chodzonego Legia przy odważnym pressingu łodzian traciła dużo piłek na własnym przedpolu. Niestety, mający kłopoty ze skutecznym wykańczaniem akcji łodzianie, nie potrafili tego wykorzystać.

Wszystko to okazało się wielkim sportowym… nic. Legia w drugiej połowie szybko wzięła się do roboty i przy której to już raz, dziecinnej postawie łodzian w defensywie, zdobyła bramkę. Łatwa strata, krycie na radar i rykoszet po strzale Guala i odbiciu piłki przez Dankowskiego, przyniósł warszawianom drugą bramkę. Cały wysiłek pierwszych 45 minut w tym momencie poszedł na marne!

Rozkład sportowy łodzian trwał nadal. Tym razem Gulen zachował się jak dzieciak, a nie klasowy obrońca i ŁKS stracił trzeciego gola. W 13 minut goście rozwiali jakiekolwiek nadzieje łodzian, pokazując rywalom, że przy takiej grze defensywnej nie mogą oni liczyć na żadne sportowe sukcesy.

Losowanie ćwierćfinałów PP już w piątek – 6.12, TVP Sport, godz. 14.20.

Przed łodzianami w tym roku jeszcze jeden ligowy mecz. W poniedziałek o godz. 19 spotkanie w Łodzi z Arką Gdynia. Transmisja w TVP Sport. Oby nie było kolejnego wielkiego, sportowego rozczarowania!

1/8 finału Pucharu Polski

ŁKS – Legia 0:3 (0:0)

0:1 – Gual (49), 0:2 – Dankowski (57, samobójcza), 0:3 – Gual (62)

ŁKS. Bobek – Dankowski, Gulen, Wiech, Głowacki, Sitek (85, Kelechukwu), Wysokiński, Kupczak, Pirulo (73, Iwańczyk), Młynarczyk (73, Zając), Arasa (59. Feiertag)

Łodzianka Magdalena Zając nigdy takim autem nie ścigała się po asfalcie. A teraz weźmie udział w 62. Rajdzie Barbórki

Magdalena Zając Zdjęcia Aktywni24

Zespół Proxcars TME Rally Team weźmie udział w 62. Rajdzie Barbórka, który odbędzie się 7 grudnia.

– Nasz start będzie absolutnie wyjątkowy. Wiadomo, że to typowa pokazówka, w której jednak takie auta jak nasze jeszcze nigdy nie brały udziału. Myślę, że nasz samochód zrobi furorę, bo po prostu jest inny niż pozostałe. Jestem przekonana, że dla nas oraz dla kibiców to będzie wyjątkowe wydarzenie – przyznała kierowca Magdalena Zając. – Może to dziwnie zabrzmi, ale ja nie miałam okazji ścigać się tym autem po asfalcie. To dla mnie zupełna nowość. Jestem po kilku treningach i mogę odtrąbić drobny sukces, bo mieszczę się w torze.

Całkowita długość trasy AVIA UNIMOT 62. Rajdu Barbórka wyniesie blisko 123 kilometry, w tym ponad 26 kilometrów odcinków specjalnych. W harmonogramie imprezy znalazło się siedem odcinków specjalnych.

Rywalizacja rozpocznie się na terenie Autodromu Słomczyn, a następnie załogi zameldują się na Bemowie oraz odcinku Polfa Tarchomin. Wszystko rozstrzygnie się na ostatniej próbie, którą będzie Autodrom Bemowo Duet. Zwieńczeniem rajdowego święta będzie oczywiście Kryterium Asów na ulicy Karowej, czyli „Wielki Finał” całej imprezy.

Rajd Barbórka to jeden z najbardziej wyczekiwanych rajdów samochodowych w Polsce. Jest krótki, widowiskowy, utrzymany w konwencji samochodowego show, ale jednocześnie zawiera wszystkie cechy zdrowej rywalizacji między biorącymi w nim udział najlepszymi kierowcami rajdowymi, wyścigowymi i rallycrosowymi z Polski oraz zagranicy.

Za 2024 rok Magdalena Zając otrzymała od PZM nagrodę za ukończenie Rajdu Dakar na pierwszym miejscu w klasie T 1.1. oraz za zajęcie trzeciego miejsca w klasyfikacji Ultimate w Pucharze Europy FIA w rajdach Baja.

Puchar Polski i po… pucharze. Gra i wynik Widzewa znów przyniosły wielkie rozczarowanie. Tak po prostu dalej być nie może!

Widzew na 1/8 finału zakończył zmagania w Pucharze Polski i to niestety w marnym stylu. Czas wyjątkowej sportowej posuchy w Widzewie. To wręcz futbolowa Sahara. Dość powiedzieć, że łodzianie wygrali tylko jedno z siedmiu ostatnich spotkań. I właśnie po tej ostatniej porażce odpadli z pucharowych rozgrywek. Pokazali znów piłkarską bezsilność i niemoc. Nie wystarczą filozoficzne i teoretyczne wywody, skoro to nijak się ma do postawy drużyny. Czy ta wielka niemoc skończy się dymisją trenera Myśliwca?

Widzew miał od początku inicjatywę, ale niewiele z tego wynikało. Brakowało ikry, przyspieszenia, ostatniego dokładnego podania. Wystarczył z kolei jeden szybki atak gospodarzy, by na raty i szczęśliwie (nikt z kielczan nie doszedł do dobitek) interweniował Gikiewicz.

Po 35 minutach wreszcie łodzianie mieli bramkową szansę. Były gracz kieleckiej drużyny – Łukowski strzelał groźnie, ale nie zaskoczył Mamli. Akcję wypracował Kerk. Przy kolejnym ataku Rondić zdobył bramkę, ale był na pozycji spalonej i gol nie został uznany. W sumie w pierwszej połowie letnie, nieciekawe, polskie granie. Emocji tyle, co kot napłakał.

W drugiej połowie bramkę bardziej chcieli zdobyć gospodarze i ją zdobyli. Strzał Shikavki obronił Gikiewicz, ale co mógł poradzić przy zagraniu ręką da Silvy w polu karnym?! Obronić jedenastkę! Niestety, to mu się nie udało i gospodarze objęli prowadzenie.

Widzew chciał odrobić straty, ale nie mógł. Dowodem niemocy niech będzie fakt, że łodzianie nie mieli żadnego pomysłu na to, jak obsłużyć dokładną piłką swojego napastnika – Rondicia. Liczne i częste dośrodkowania oraz nieporadne akcja w samej końcówce, zdawały się psu na budę.

1/8 finału Pucharu Polski

Korona Kielce – Widzew 1;0 (0:0)

1:0 – Remacle (57, karny)

Widzew: Gikiewicz – Krajewski, Żyro, da Silva, Kastrati (77, Sobol), Alvarez, Hanousek (58, Shehu), Kerk, Sypek (83, Klimek), Rondić, Łukowski (58, Cybulski)

Kobiece, piłkarskie Wembley mieliśmy w… Wiedniu. Oby to był pierwszy, milowy krok w stronę topowego futbolu!

Oby tak właśnie było. I spotkanie w Wiedniu okazało się dla kobiecej piłkarskiej reprezentacji Polski takim mitem założycielskim i pierwszym, poważnym krokiem w wielki futbol, jak dla panów legendarny mecz na Wembley.

Polki pokazały to, co przed wielu, wielu laty nasze Orły – ogromną ambicję, determinację, wolę walki, taktyczną dyscyplinę. Miały też w składzie liderkę co się zowie – Ewę Pajor, która była wszędzie na boisku, gdzie potrzeba, dwoiła się i troiła, pokazując, że ma wielkie umiejętności, a opaska kapitanki drużyny wiele dla niej znaczy. Nic dziwnego, że w dniu swoich urodzin została nagrodzona dwoma prezentami – strzeleniem zwycięskiej bramki i awansem na Euro.

16 najlepszych drużyn Starego Kontynentu, w tym Polska będą rywalizować w finałach mistrzostw Europy w lipcu 2025 roku. Rywalki to będzie top topów kobiecego futbolu, ale wygląda na to, że od pojedynku z Austriaczkami naszym dziewczynom żadne przeciwniczki nie są straszne!

Do ćwierćfinałów awansują po dwie najlepsze drużyny z każdej grupy. Finał zostanie rozegrany 27 lipca w Bazylei. Obrońcą tytułu jest reprezentacja Anglii, która triumfowała w 2022 roku.

Panie idą sportowo do przodu. Jest sukces piłkarek, jest sukces piłkarek… ręcznych, które przerwały złą passę i i awansowały do głównej fazy mistrzostw Europy, pokazując te same osobowościowe i sportowe wartości, co nasze futbolistki. W grupie  Polki rozegrają cztery spotkania. Dwa najlepsze zespoły zagrają w półfinałach.

Taka jest prawda. To kobiety sprawiają dziś, że o polskich sportach zespołowych mówi się w Europie z szacunkiem!

« Older posts Newer posts »

© 2024 Ryżową Szczotką

Theme by Anders NorenUp ↑